به گزارش همشهری آنلاین، ویژگی اصلی سریال دیو و ماه پیشونی، تولید منطبق بر الگوهای ژانر فانتزی کودک است؛ عنصری که در بسیاری از ساخته‌های اخیر کودک وجود ندارد و سازندگان، بیشتر به دنبال تولید درباره کودکان هستند و برای همین است که نمی‌توانند برای کودکان، فیلم یا سریال بسازند.
حسین قناعت کارگردان سریال دیو و ماه پیشونی در تعامل با برادران یاری و تیم تولید سریال سعی نمود عناصر مطلوب برای گونه فانتزی کودکانه را عینا در داستان‌پردازی قسمت‌های پانزده‌گانه سریال، متجلی کند. ایجاد فضای بصری خوش رنگ و لعاب، استفاده از تیم زبده تصویرسازی‌های رایانه‌ای، تعدد لوکیشن‌های متفاوت، داستانک‌هایی که هر کدام می‌توانست زمینه‌ساز تولید یک فیلم مجزا باشد و در کنار اینها، به‌کارگیری شماری از بازیگران قدیمی و جدید در کنار هم، از برگ‌های برنده سریال بود.
شروع سریال دیو و ماه پیشونی با گره‌افکنی جذاب و تخیل‌محور جهت قرارگیری مخاطب کودک و نوجوان در رویاهای کودکی و ادامه سریال با قرار دادن کاراکتر اصلی در ماجراهایی مختلف و شکل دادن به ذهنیت مخاطب با افسانه و متل و در نهایت، پایان‌بندی شاد و خوشحال‌کننده، از این سریال، محصول موجهی ساخت که می‌تواند حتی در آینده، در شبکه‌های تلویزیونی نیز مورد استفاده قرار بگیرد.
یکی از وجوه افتراق سریال با نمونه‌های مشابه، قرار دادن بار آموزشی در خلال داستان‌گویی بود. تیم تولید، فارغ از شعارزدگی مرسوم، هم شاهنامه فردوسی را به کودکان معرفی کرد و هم از حافظ، سعدی، رستم، تهمینه و اسفندیار و... گفت. استفاده مناسب از موسیقی در سریال و قرارگیری آرش قاسمی به عنوان آهنگسازی مسلط به سازهای ایرانی و اروپایی سبب شد نوعی موسیقی مهیج کودکانه تلفیقی را در قسمت‌های مختلف سریال بشنویم؛ به گونه‌ای که شاید بتوان قطعات موسیقی را در قالب آلبومی مجزا هم به بازار ارائه داد.
همه اینها را که کنار بگذاریم، سریال دیو و ماه پیشونی سریالی است که در بازار مکاره سریال‌های پلتفرم‌ها که مملو از عناصر سریال‌های کشورهای همسایه است، توانست محصولی پاکیزه برای مخاطب کودک و خانواده ها باشد. جای این امیدواری وجود دارد که تجربه تولید چنین سریال‌های سالمی برای کودکان، الگویی باشد برای پلتفرم ها که در آینده همچنان بر روی تولید چنین سریال‌هایی برای فرزندان سرمایه گذاشته و لااقل در هر فصل سال، یک سریال کودک مطلوب برای کودکان ارائه کنند.
