همشهری آنلاین: از خوانندگانی که در اواخر دهه۷۰ به میدان آمدند و در دهه۸۰ به شهرت رسیدند، رضا یزدانی را می‌توان به عنوان چهره‌ای شاخص در این عرصه نام برد. خواننده‌ای که اگرچه فعالیت هنری‌اش را به‌صورت حرفه‌ای از سال۱۳۷۷ با خوانندگی و آهنگسازی تئاتر «دادگاه جنجال‌برانگیز» آغاز کرد ولی نخستین آلبومش را در سال۱۳۸۰ با نام «شهر دل» منتشر کرد. در روزهایی که مسعود کیمیایی در تدارک ساخت «سربازهای جمعه» بود، رضا یزدانی هم به دفتر هدایت‌فیلم رفت و حتی برای ایفای نقش یکی از سربازان فیلم، تست گریم هم شد. یزدانی در نهایت در فیلم «سربازهای جمعه» بازی نکرد ولی مسعود کیمیایی آلبوم جدید یزدانی را شنید و با هوش موسیقایی‌اش، استعداد خواننده جوان را تشخیص داد. چند سال بعد وقتی مسعود کیمیایی فیلم «حکم» را می‌ساخت، یزدانی خواننده‌ای شناخته‌شده بود؛ خواننده‌ای که بعد از قطعه «جردن جردن» و به‌خصوص قطعه «لاله‌زار» میان گروهی که سلیقه‌ای متفاوت از موسیقی پاپ رایج داشتند گل کرده بود. اجرای ترانه «از لاله‌زار که می‌گذرم» که متن ترانه‌اش برای فیلم «حکم» تغییر کرده بود، در مقابل دوربین مسعود کیمیایی، شهرت و اعتباری افزون‌تر برای رضا یزدانی به ارمغان آورد. خواننده‌ای تازه‌نفس از راه رسیده بود که صدا، لحن و موزیکش ربطی به حال و هوای رایج موسیقی دهه۸۰ نداشت. صدایی تازه و متفاوت که مناسب ترانه‌های اجتماعی بود. در سال‌های بعد، فعالیت توأمان یزدانی در موسیقی و سینما به‌شکل پررنگی ادامه یافت؛ سال‌های پرکاری در موسیقی، سینما و تئاتر. خواندن ترانه «وطن یعنی» برای تیم ملی فوتبال که به جام‌جهانی برزیل۲۰۱۴ راه‌یافته بود؛ خواندن در کنسرت «شب موسیقی فیلم مسعود کیمیایی» به رهبری بهزاد عبدی و خوانندگی در نمایش «ترانه‌های قدیمی: پیکان‌جوانان» به کارگردانی محمد رحمانیان؛ فقط بخشی از روزهای پرکاری یزدانی در نیمه اول دهه۹۰ بود. در این سال‌ها یزدانی برنده جایزه سالانه «موسیقی ما» برای آلبوم «دوئل در آینه» به‌عنوان بهترین آلبوم پاپ راک در سال۱۳۹۵ شد و یک‌سال بعد جایزه انتخاب مردمی «موسیقی ما» را برد. در این سال‌ها یزدانی بازیگری، آهنگسازی و خوانندگی را به‌صورت توأمان دنبال کرده است. او که نخستین‌بار برای خواندن در فیلم «حکم» کیمیایی تندیس جشن حافظ را برده بود در سال‌های بعد ۳بار دیگر هم این جایزه را به خانه برد. آنچه اخیرا از رضا یزدانی دیده‌ایم بازی در «خائن‌کشی» مسعود کیمیایی بوده و همچنین برای سریال «پدر گواردیولا» به کارگردانی سعید نعمت‌الله خوانندگی کرده است.
با خواننده- بازیگری که در این سال‌ها صدایی متفاوت برای موسیقی بوده و همچنان کوشیده تا به مولفه‌های شخصی‌اش وفادار باشد و تن به موج‌های مد روز ندهد، گفت‌وگو کرده‌ایم.
هنرمندانی که در بازیگری و عرصه موسیقی به شکل توأمان شناخته شده باشند، خیلی کم هستند. معمولا یک وجه هنری آنها برای عموم مردم شناخته شده است، اما بی‌اغراق شما از موزیسین‌ها و خوانندگانی هستید که هم در عرصه موسیقی و هم در بازیگری شناخته شده‌اید و مصداقش حضور در بیش از ۲۰فیلم سینمایی به‌عنوان بازیگر و بیش از ۳۰فیلم برای موسیقی است. از تجربه حضور در «پدرگواردیولا» بگویید و اینکه در این سریال جز شما، هنرمندان دیگر موسیقی نیز حضور داشتند؟
راستش این اتفاق بسیار خوبی بود که من تاکنون ندیده بودم. این اتفاق برای من نخستین‌بار در سریال «پدرگواردیولا» رخ داد. این را هم باید بگویم که تعصبی هم نداشتم که به‌طور مثال اگر فلان خواننده حضور دارد پس من دیگر نمی‌خوانم. مهم کاری است که باید انجام شود، به‌نظرم باید این روحیه را در خود داشته باشیم و درک و هضم کنیم که یک‌سریال، این قابلیت را دارد که از صداها و جنس موسیقی مختلف استفاده کند. این اتفاق هم در این سریال رخ داد؛ کمااینکه این موضوع در همه جای دنیا مرسوم است.
از همکاری با سعید نعمت‌الله در «پدر گواردیولا» بگویید و اینکه حضور چند خواننده در این سریال و پخش ترانه‌های مختلف که طرفداران زیادی هم داشته و دارند، چقدر برای جذب مخاطب مهم است؟
موسیقی و پخش ترانه در هر سریال مخاطب خود را دارد و به‌نظرم قطعا مخاطب‌های جدیدی به سریال اضافه شده و این هم از هوشمندی سعید نعمت‌الله به‌عنوان کارگردان است. درباره تجربه همکاری با نعمت‌الله نیز باید بگویم که کارهایی که او می‌سازد به سینمای کیمیایی خیلی نزدیک است. کارهای او دنیای سینمایی آقای کیمیایی را دارد و فکر می‌کنم که از سینمای کیمیایی خیلی وام گرفته است. از همکاری در این سریال خیلی خوشحالم.
یکی از ترانه‌هایی که در این سریال خیلی گل کرده، ترانه «قاتل خونسرد» است.
بله، این موضوع برای خودم هم اتفاق جذابی بود. من ۳ترانه در «پدرگواردیولا» اجرا کردم که یکی تیتراژ پایانی و ۲ترانه در متن سریال بود؛ برای همین موضوع برایم جذابیت خاص خودش را داشت. در این میان، ترانه «قاتل خونسرد» برای خود من نیز قابل توجه بود. این ترانه بهترین کارم در ۲،۳ سال اخیر بوده و زمانی که سعید نعمت‌الله آن را شنید، خیلی خوشش آمد و همان لحظه گفت: «این برای سریال ماست.»
همانطور که گفتم این ترانه خیلی به دل خودم هم نشست. بعد از پایان‌کار ملودی با آهنگسازی بابک زرین، در استودیو یک جاهایی از آن را در ترجیع‌بند دوم تغییر دادم. وقتی کار را انجام می‌دادیم یک لحظه احساس کردم این نت خیلی بالاتر از صدای من است، اما آن را خواندم و خوشبختانه بسیار لحظات جذابی بود که بعد از ۲۵سال کار می‌دانم قرابتی با ترانه و ملودی پیوند می‌خورد و از یک جایی به بعد تو کار دیگری می‌کنی و در نهایت آن کار رضایت‌بخش می‌شود. خیلی خوشحالم که این ترانه روی این سریال نشست و در میان مخاطبان بازخورد زیادی داشته است.
در این سریال با خیلی از بازیگران مانند دیگر کارهایتان هم‌بازی بوده‌اید. از همکاری با مهران مدیری بگویید؛ بازیگری که گاهی حضورش در بازی‌های جدی محل نقد می‌شود.
به‌نظر من مهران مدیری کسی است که از عهده هر نقشی برمی‌آید. مدیری به‌عنوان یک بازیگر توانا، این قابلیت و قدرت را دارد که درواقع هرنقشی را بازی کند. من نقش او و همکاری با او را خیلی دوست داشتم و می‌توانم در یک جمله بگویم که او یک رفیق آدم حسابی است. در بازی‌های او یک‌سری نظرات وجود دارد که می‌گویند از لحاظ وجهه کمدی که مهران مدیری دارد، نباید نقش جدی بازی کند که البته من این را قبول ندارم. هیچ کجای دنیا به بازیگری اینطور نگاه نمی‌کنند و این موضوع منسوخ شده است.موسیقی و پخش ترانه در هر سریال مخاطب خود را دارد و به‌نظرم قطعا مخاطب‌های جدیدی به سریال اضافه شده و این هم از هوشمندی سعید نعمت‌الله به‌عنوان کارگردان است. درباره تجربه همکاری با نعمت‌الله نیز باید بگویم که کارهایی که او می‌سازد به سینمای کیمیایی خیلی نزدیک است. کارهای او دنیای سینمایی آقای کیمیایی را دارد و فکر می‌کنم که از سینمای کیمیایی خیلی وام گرفته است. از همکاری در این سریال خیلی خوشحالم
