به گزارش همشهری آنلاین، کنسرت «خاطره‌سازها» ابتکاری است که به همت موسسه موسیقی زمستان برگزار شده و نخستین اجرای این گروه به خوانندگی قاسم افشار، چنگیز حبیبیان، حمید چراغلی و مهدی مقدم، بیست‌وپنجم مهر به روی صحنه رفت و با استقبال خوبی از جانب مخاطبان همراه شد.
نکته مهم این حرکت آن‌که، ابتکارعمل بسیار خوبی صورت گرفته که تاکنون سابقه نداشته. ۴ خواننده‌ای که در نیمه دوم دهه ۷۰ و نیمه ابتدایی دهه ۸۰، حضور فعالی داشتند، حالا پس از سال‌ها دور هم جمع شده و به روی صحنه رفته‌اند. این اتفاق با توجه به دوری چندین ساله این خواننده‌ها از اجرا و عدم‌انتشار منظم قطعاتی در طول سال، سبب شده تا هواداران این خواننده‌ها، به تماشای کنسرت آنها بنشینند و مهم‌تر آن‌که سبد اجرای موسیقی در کشور، تنوع بیشتری را به خود دیده و حالا میزبان ۴ خواننده مربوط به دهه‌های گذشته است.
این ابتکارعمل با توجه به استقبال خوبی که از سوی مخاطبان صورت گرفته، می‌تواند برای خوانندگان دیگر دهه ۷۰ و ابتدای دهه ۸۰ نیز تکرار شده تا تنوع بیشتری متوجه اجراهای زنده موسیقی باشد و مخاطب، حق انتخاب بیشتری در این زمینه داشته باشد. هم‌اکنون بیشتر از ۱۰ خواننده مربوط به آن زمان هستند که سال‌هاست اجرای زنده را تجربه نکرده و می‌توانند بخشی از مخاطبان هدف را به سالن‌های تاریک بکشانند و تراز گوناگونی سبک‌ها و مخاطب را به‌زعم خود افزایش دهند.
هم‌اکنون بیشتر از ۱۰ خواننده قدیمی هستند که سال‌هاست اجرای زنده را تجربه نکرده و می‌توانند بخشی از مخاطبان هدف را به سالن‌ها تاریک بکشانند و تراز گوناگونی سبک‌ها و مخاطب را به‌زعم خود افزایش دهند
در این مسیر، نیاز است تا موسسه‌های موسیقی دیگری نیز وارد عمل شده و با یک برنامه‌ریزی مدون، زمینه اجرای صحنه‌ای آن خوانندگان را فراهم کنند.
اینکه چرا این خوانندگان سال‌هاست از بازار موسیقی دور شده‌اند، دلایل مختلفی دارد که مهم‌ترین آن، نیاز جامعه به شنیدن موسیقی روز است که با این مبنا، بسیاری از خوانندگان قدیمی نتوانسته‌اند خود را مطابق با این جریان همسو کنند و جنس موسیقی خود را به‌روز نکردند.
مورد دیگر به بازی تبلیغاتی این سال‌های موسیقی بازمی‌گردد که عمده آنها در فضای مجازی و شبکه‌های ماهواره‌ای صورت می‌گیرد. خوانندگان نسل قبل، از این امکان‌ها بهره‌مند نبودند و بنابراین قافیه این مدل بازی‌ها را به خوانندگان جدیدتر واگذار کردند و نتوانستند به نحو احسن، کارهای خود را به نسل‌های جدید بشناسانند.
این موارد سبب نوعی رخوت در بسیاری از خوانندگان این نسل شد و آنها کم‌کم از آن دوران پرکاری فاصله گرفتند و حتی برخی از آنها، سال‌هاست که هیچ قطعه‌ای را روانه بازار نکرده‌اند. به همین دلیل، تهیه‌کننده‌ای نیز به سمت این جنس موسیقی نرفت و این خوانندگان، به‌شکلی اجتناب‌ناپذیر، سال‌ها از بازار موسیقی و اجرای صحنه‌ای دور ماندند وگرنه جنس موسیقی بسیاری از این خوانندگان، پتانسیل آن را دارد که مخاطبان خوبی را به سمت خود جذب کند. هم‌چنان‌که ۲ سانس کنسرت ۴ خواننده خاطره‌ساز با استقبال خوبی از سوی مخاطبان همراه شد و سالن تالار وحدت، تقریبا پر شد.
بنابراین می‌شود با یک برنامه‌ریزی درست و البته تولید قطعاتی جدید، خود را در بازار موسیقی نگه داشت و به اجرای زنده برنامه پرداخت. این، مسیر درستی است که می‌تواند برای بسیاری از خوانندگان نسل قبل، احیاکننده محسوب شده و آنها را به فعالیت دوباره و اجرای صحنه‌ای بازگرداند. در این زمینه باید به ۲ اصل توجه داشت که یکی از آنها، مداومت در امر تولید قطعات جدید و اجرای صحنه‌ای است و دوم، درگیر کردن طیف گسترده‌تری از خوانندگان است تا به کمک تجربه چندین ساله خود، بتوانند بخشی از مخاطبان هدف که نیازهای خود را در موسیقی‌های امروز نمی‌بینند، به سمت خود جذب کنند.
قطعا نقش دفتر موسیقی در ارائه تسهیلاتی در این زمینه می‌تواند تاحدودی تعیین‌کننده باشد و تهیه‌کنندگان را به مهندسی این اتفاق دلگرم‌تر کند. حرکتی است که شروع شده و این امیدواری وجود دارد تا با مرتفع شدن موانع، زمینه برای فعالیت حداکثری در این زمینه فراهم شود.
