تا چند ساعت دیگر تکلیف صندلی ریاست مجلس که ماه‌هاست اصولگرایان به خاطرش دعواها و جدل‌ها داشتند، روشن خواهد شد و از فردایش همین جمع با همین ترکیب، برای صندلی ریاست‌جمهوری دعوا و جدل خواهند داشت.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، هنوز دومین جلسه مجلس دوازدهم برگزار نشده که اختلافات و دعواها بین جریان غالب پارلمان آغاز شده است؛ دعوا و اختلافاتی که قابل پیش‌بینی بودند.
ماجرا از اینجا شروع شد که عصر دوشنبه، «دومین جلسه مجمع عمومی فراکسیون انقلاب اسلامی» برگزار شد. این فراکسیون، بنا به روایت اصولگرایان حاضر در پارلمان همان فراکسیون اکثریت مجلس است که نزدیک به ۲۰۰ نماینده عضو آن هستند؛ البته که حضور همین حدود ۲۰۰ نماینده عامل دعواها شده است.
فراکسیونی از همه نحله های اصولگرا
در این فراکسیون، نمایندگانی از همه نحله‌های اصولگرایان حضور دارند؛ از حمید رسایی و محمود نبویان گرفته تا محمدباقر قالیباف و حواریونش.
بنا بود در این جلسه «اساسنامه» فراکسیون «بررسی و تصویب» شود؛ احتمالا این موضوع، اولویت دوم بوده و موضوع مهم‌تر، «اجماع و تصمیم‌گیری برای انتخابات هیات رئیسه مجلس» بوده است.
اما آنگونه که رسانه‌های دولتی منتشر کرده‌اند، «به دلیل به اجماع نرسیدن اعضا، اساسنامه به تصویب نرسید لذا عملا فراکسیون وارد بررسی و تصمیم گیری درباره انتخابات هیات رئیسه مجلس در اجلاسیه اول نشد».
البته به بیانی دقیق‌تر، در واقع اختلاف‌نظرها که قابل پیش‌یینی هم بودند، مانع از تصمیم‌گیری در ارتباط با انتخابات هیات رئیسه و اساسنامه فراکسیون شده است.
اصولگرایان آتش به اختیار شدند
با این اوصاف، نمایندگان فراکسیون اکثریت مجلس که احتمالا در آینده‌ای نزدیک تبدیل به دو فراکسیون خواهند شد، در جلسه روز سه‌شنبه آتش به اختیار عمل خواهند کرد و به تشخیص خود، برای ریاست تا منشی هیات رئیسه نامزد می‌شوند و با همین روال، به نامزدهای هیات رئیسه رای خواهند داد.
قالیباف مورد قبول مستقلین واقع شد
در سمت دیگر مجلس که فراکسیون اقلیت یا همان مستقلین هستند، همزمان با اکثریت، تشکیل جلسه دادند و تصمیم نهایی، رای به ریاست محمدباقر قالیباف شد. این فراکسیون که حدود ۸۵ نفر عضو دارد، بنا شده تا در انتخابات برای ریاست مجلس، تنها از قالیباف حمایت کنند و نه از هیچ گزینه دیگر.
تا اینجای کار و البته طبیعتا، قالیباف یکی از نامزدهای قطعی ریاست مجلس است؛ به غیر از مستقلین، یکی از دو طیف غالب در فراکسیون اکثریت نیز از هواخواهان قالیباف است که همان نواصولگرایان نامیده می‌شوند؛ یا به عبارت بهتر، حواریون قالیباف.
منوچهر متکی شگفتی ساز می شود یا حاجی بابایی یا ...؟
به غیر از قالیباف چند نام دیگر هم مطرح هستند؛ نام‌هایی مانند منوچهر متکی، مرتضی آقاتهرانی، حمیدرضا حاجی‌بابایی و عبدالرضا مصری.
منوچهر متکی منتخب تهران، چندین مرتبه اعلام کرده که برای ریاست مجلس وارد گود رقابت خواهد شد؛ او آنقدر در تصمیمش راسخ است که تاکید دارد یا ریاست یا هیچی! او البته بعید است که تمام تخم‌مرغ‌هایش را در سبد رقابت برای ریاست مجلس بگذارد؛ چرا که حضور رقیبی تضعیف شده با سابقه ۴ سال ریاست مجلس می‌تواند برای او موضعی قدرتمند در جهت چانه‌زنی و گرفتن امتیاز ایجاد کند. به عبارت بهتر، متکی با توجه به اینکه هم از حمایت نمایندگان فهرست شورای وحدت و هم از حمایت بخشی هرچند کوچک در طیف‌هایی غیر از طیف قالیباف در فراکسیون انقلاب اسلامی برخوردار است، از یک سو برای قالیباف ایجاد خطر می‌کند و از سوی دیگر دست او را برای بازی پر می‌کند.
حمیدرضا حاجی‌بابایی که چندین سال نایب رئیس مجلس بوده هم می‌تواند از جمله گزینه‌هایی باشد که در آشفتگی فراکسیون انقلاب اسلامی، بنا بر تشحیص وارد میدان رقابت شود؛ کسی که در ادوار پیشین، با کمیسیون بودجه شناخته شده است. او سابقه عملیات‌های ایذایی را دارد؛ در انتخابات هیات رئیسه یکی از اجلاسیه‌های مجلس دهم، لاریجانی و عارف و او نامزد ریاست مجلس شده بودند و لحظاتی قبل از رای‌گیری ناگهان پشت تریبون رفت و اعلام کرد که به نفع لاریجانی کناره‌گیری می‌کند، او با این حرکت توانست ورق را به نفع لاریجانی برگرداند؛ از این رو حاجی‌بابایی می‌تواند در رقابت روز سه‌شنبه هم از این اقدامات غافلگیرانه انجام دهد.
مرتضی آقاتهرانی هم که در دوره قبل از منتقدان پر و پا قرص قالیباف بود نیز، پتانسیل نامزدی برای ریاست را دارد؛ او در میان پایداری‌چی‌ها و نزدیکان فکری پایداری از مقبولیت و محبوبیت خوبی برخوردار است و می‌تواند برای نامزدهای اصلی دست‌انداز ایجاد کند.
عبدالرضا مصری یکی دیگر از نواب رئیس در ادوار گذشته است که او هم می‌تواند با تکیه بر تجاربش در اداره مجلس وارد میدان رقابت روز سه‌شنبه شود.
پایداری پشت ذوالنور می آید؟
اما طیف دیگری که در فراکسیون انقلاب اسلامی حضور دارد، احتمالا زیر پرچم مجتبی ذوالنور منتخب قم خواهد رفت؛ ذوالنور از منتقدان سفت و سخت قالیباف است؛ موضوعی که باعث می‌شود تا طیف‌های زیادی را به یکدیگر نزدیک کند.
در این مورد مشخص، هم هدف که رئیس نشدن قالیباف است و هم وسیله که ذوالنور باشد، می‌تواند در اردوگاه جبهه پایداری تعریف شوند؛ البته که ذوالنور همواره هرگونه ارتباط با جبهه پایداری را رد می‌کند؛ اما در واقع نظرات و عقایدش یکپارچه پایداری است.
ذوالنور در اجلاسیه چهارم مجلس یازدهم، به مدت یکسال اداره کردن مجلس را به عنوان نایب رئیس دوم تجربه کرده و اصطلاحا خود را برای ریاست گرم کرده است.
پیش از مطرح شدن ذوالنور، برخی اسامی در فضای رسانه‌ای منتشر می‌شد که تفاوت چندانی با او نداشتند؛ در اوایل گمانه‌زنی‌ها حرف از نامزد شدن چهره‌هایی مانند رسایی و نبویان دو نماینده تهران بود؛ دو شخصیت تندرو که به لطف مشارکت حدود ۲۴ درصدی انتخابات تهران، توانستند وارد مجلس شوند.
اما شاید خود این دو نفر هم متوجه شده بودند که احتمال ریاست آنها از نسبت تعداد آرای کسب شده‌شان به واجدین شرایط هم کمتر است و به همین دلیل خودشان از میدان رقابت کنار رفته‌اند. ذوالنور از این جهت به آقاتهرانی برتری دارد که هم سابقه اداره جلسه را دارد و هم فن بیان بهتری از او دارد.
به هر شکل تا چند ساعت دیگر تکلیف آن صندلی که ماه‌هاست به خاطرش دعواها و جدل‌ها داشتند، روشن خواهد شد و از فردایش همین جمع با همین ترکیب، برای صندلی ریاست‌جمهوری دعوا و جدل خواهند داشت.
۲۷۲۷
