به گزارش همشهری آنلاین، پروژه موسیقایی «نینوا» ساخته حسین علیزاده از پیش از انقلاب در ذهن او شکل گرفت و در سال ۱۳۶۲ توسط موسسه فرهنگی هنری ماهور پیش روی مخاطبان قرار گرفت که با استقبال زیادی همراه بود؛ این آلبوم را تاریخ ایران می‌نامند.
محتوای این آلبوم برای سوگواری خاصی طراحی نشده بود اما پس از مدتی توانست به عنوان موسیقی زمینه برنامه‌های مذهبی قرار گرفت.
حسین علیزاده که طی سال‌های گذشته گفتگوهای متعددی درباره پروژه نی نوا داشته، در یکی از مصاحبه‌های خود اظهار کرده بود: من بچه خیابان خیام هستم و یکی از سرگرمی ما بچه‌ها در آن موقع راه‌اندازی دسته بود. من نمی‌خواهم تبلیغ وابستگی مذهبی کنم ولی همیشه اسمم را دوست داشتم و از آنجایی که من در روز عاشورا متولد شده‌ام، مادرم اسمم را حسین گذاشته و «علیزاده» هم هستم.
من از موضع یک متخصص موسیقی می‌گویم که با «نی نوا» بیشتر بعد از انقلاب و اول انقلاب آشنا شدم و برایم اسم بسیار زیبایی بود. خیلی‌ها تفاسیر مختلف راجع به «نی نوا» کردند و این قطعه را برای خودشان دانستند. نی نوا آن واژه‌ای است که ما همه حس‌ها را می‌توانیم درباره آن داشته باشیم. اگر می‌خواهند موضوع و حس مبارزه امام حسین (ع) را به آن اطلاق کنند، من افتخار می‌کنم.
حسین علیزاده درباره این اثر می‌گوید: «نینوا را من با بغض نوشتم با بغضی که در آن زندگی بود نه بغض مرگ، من از نینوا درس گرفتم و بعدها خودش یک اثر ملی شد.» ارکستر سمفونیک تهران طی دو شب در سال ۱۳۹۷ قطعه‌ی ماندگار «نینوا» از ساخته‌های «حسین علیزاده» را با رهبری «شهرداد روحانی» در تالار وحدت برگزار کرد.
